محدودیت استفاده از قواى نفسانى
در هر حال وقتى که انسان فرضاً به مقاصد خود برسد، آیا استفاده او چند وقت است؟ آیا قواى جوانى تا چند وقت برقرار است؟
وقتى بهار عمر رو به خزان گذاشت، نشاط از دل و قوّه از اعضا مى‌رود، ذائقه از کار مى‌افتد، طعم‌ها درست ادراک نمى‌شود، چشم و گوش و قوه لمس و قواى دیگر بیکاره مى‌شوند - لذات بکلى ناقص یا نابود مى‌شود. امراض مختلفه هجوم مى‌آورد؛ جهاز هضم و جذب و دفع و جهاز تنفس کار خود را نمى‌تواند انجام دهد، جز آه سرد و دل پر‌درد و حسرت و ندامت چیزى براى انسان باقى نمى‌ماند. پس مدت استفاده انسان از این قواى جسمانى، از بعد از تمیز و فهم خوب و بد تا زمان افتادن قوا از کار یا ناقص شدن آنها، بیش از سى چهل سال براى مردم قوى البنیه و صحیح و سالم نیست، آن هم در صورتى که به امراض و گرفتارى‌هاى دیگر که همه روزه مى‌بینیم و غافل هستیم بر نخورد.
منبع: هفته نامه افق حوزه- شماره 311- 4 خرداد 1390
