بسم الله الرحمن الرحیم

رساله واردات : خواجه عبدالله انصاری

منبع: رسائل جامع خواجه عبدالله انصاری

بسم اله الرحمن الرحیم و به نستعین

الحمدلله رب العالمین و الصلوة علی محمد و آله اجمعین

اما بعد، بدان که اول چیزی که بر رسالک واجب است اعتقاد بر امامان و اوتاد[1]

ایشان است و شناختن حکمتهای این راه تا نجات یابد.

اوّل خدای را باید شناخت، که اوست دهنده بی منبت و اگر همه بستانند او بدهد و چون او بدهد کسی نتواند بستاند، او را نگاهدار تا تو را نگاهدارد، عمر در پرستش او صرف کن که جواب از تو خواهد خواست و دلیل راه، علم را دان.

و سرمایه عمر توحید است و نماینده «صراط مستقیم» حق است و پیغمبران را زنده دان و نماز و روزه و زکوة و حج را فراموش مکن و صبور باش تا به مراد برسی و اعتقاد خوب را گنج بی زوال دان، منّت بدار و منّت منه.

بی منّت را به خود راه مده، نان هر کس مخور و نان به هرکس بده.

بر سر زنان اعتماد مکن. دل پاک دار تا به مراد برسی و با مردم فرومایه منشین، بدترین عیب بسیار گفتن را دان، خویشان درویش را خوش دل دار، بیامرز و بیامرزان، علم اگر دور باشد بطلب.

 کم گوی و کم خور و کم خفت و در سختیها صبر پیشه کن. بر گذشته افسوس مخور، عمررا غنیمت دان، تندرستی را شکر گذار، از جهاد و فنا و فقر[2] فخر کن. نهان خود را به از آشکار دان، ندیم[3] جهان دیده پیدا کن، حرمت علم را[4] به از مال نگاهدار.