شهید مطهری (رحمة الله) نقل کرده‌اند: مرحوم آیةالله‌العظمی بروجردی (قدس سره) در اواخر عمر بر اثر کسالت قلبی که منتهی به وفات ایشان شد، روزی در همان حال بیماری، خیلی متأثر بودند و می‌فرمودند: «خیلی ناراحتم از این که کاری نکرده‌ام و می‌روم.» دور و بری‌ها گفتند: آقا! شما دیگه چرا؟ شما الحمدلله این‌همه خدمت کرده‌اید که! ای‌کاش ما هم مثل شما بودیم. شما که الحمدلله کارهایی که کردید خیلی درخشان است.

ایشان اعتنا نکردند و در جواب آن‌ها این حدیث را خواندند: «أخلص العمل فان الناقد بصیر» ^{بحار،431/13}؛ یعنی عمل را خالص بگردان، آن‌که نقد می‌کند، صرافی می‌کند و عمل را در محک می‌گذارد، او خیلی آگاه و بیناست؛ از نظر او کوچک‌ترین عمل مغشوشی بیرون نمی‌رود، یعنی چه می گویید ما کار کردیم؟! از کجا که این عمل‌های ما عملی باشد که واقعاً خلوص داشته باشد؟ برای خدا بودنش را شما از کجا این‌قدر تضمین می کنید؟

منبع: پایگاه اینترنتی آیةالله‌العظمی بروجردی ^(ره)